Jekyll و cells : نقش آنها در آسیب مغزی و بیماری آشکار شد.
مبدا :
دانشگاه ملبورن
خلاصه :
تحقیقات جدید نشان دادهاند که چگونه سلولهای مغزی به طور طبیعی میتواند سرکش شوند و سلولهای مغزی دیگری را که به دنبال جراحت یا بیماری هستند را از بین ببرند .
آستروسیت به مدت طولانی در آسیبشناسی بسیاری از بیماریهای عصبی و یا جراحات ناشی از بیماری عصبی ، بیماری Parkinson’s Parkinson’s ، آسیب مغزی و آسیب نخاعی دخالت داشتهاند .
اما چگونگی تولید آنها و نقش آنها در بیماری ممکن است هنوز ناشناخته باشد . این مقاله درکی از مکانیزم درگیر را ارایه میدهد و برای اولین بار امیدوار است که بسیاری از این بیماریها در واقع قابل treatable باشند .
این مطالعه که اخیرا ً در طبیعت منتشر شد و توسط محققان دانشگاه ملبورن و دانشگاه استنفورد به چاپ رسید، درک عمیقتری از عملکرد آستروسیت هایی که در سیستم عصبی مرکزی ( CNS ) و به دنبال آسیب حاد و بیماری عصبی مزمن ، یافت میشوند، فراهم میکند .
در مغز سالم ، آستروسیت برای عملکرد نرمال مغز ضروری هستند - - فراهم کردن مواد مغذی برای حمایت از زیست پذیری نورون ، رها کردن عواملی که شکلگیری اتصال بین سلولهای عصبی شناختهشده به عنوان سیناپسها و نیز بسیاری از عملکردهای مهم دیگر را تشکیل میدهند .
یک معما وجود دارد که در برخی شرایط آستروسیت هایی ظاهر میشوند تا اثر سمی بر روی نورونها داشته باشند، در حالی که در برخی دیگر آنها به بقا و اتصال نورونی کمک میکنند .
پژوهشگر دکتر شین Liddelow از دانشگاه of و Therapeutics و دپارتمان of در دانشگاه استنفورد گفت که آستروسیت ها اغلب به عنوان سلولهای کمککننده شناخته میشوند اما میتوانند به آسیب ناشی از آسیب مغزی و بیماری با تبدیل سمی و کشتن انواع دیگر سلولهای مغز کمک کنند .
” این تاثیرات ظاهرا ً مخالف برای مدتی یک معما بودهاند . او گفت : ” با توصیف دو نوع از آستروسیت ها، این مقاله پاسخهایی برای این معما فراهم میکند .”
آستروسیت به دنبال آسیب به اعصاب ، بافت زخم را شکل میدهد که میتواند به بازسازی فیبرهای بریده کمک کند . دکتر Liddelow گفت : ” اما ما همچنین کشف کردهایم که تحت شرایط خاص ، آنها میتوانند به طور منفی واکنش نشان دهند و منجر به مرگ سلولی شوند .”
برای بسیاری از دههها ، کانون توجه و تمرکز تحقیقات بر روی نورونها بود . محققان با کشف این آستروسیت های فعال واکنش پذیر هیجانزده هستند ، زیرا برای اولین بار ، این یافتهها حاکی از آن هستند که آسیبهای شدید شبکیه چشم ، مغز و نخاع و بیماریهای عصبی مزمن ، ممکن است بسیار دقیقتر و حتی برگشتپذیر باشد تا اولین تفکر .
محققان با ارائه بینشهای جدید به فرآیند of میتوانند به مسیرهای جدید برای مقابله با بیماریهای عصبی و صدمات ، با هدف قرار دادن این آستروسیت های سمی ، علاوه بر نورونها در بیماریهای neuropsychiatric و یا oligodendrocytes به عنوان مثال در اسکلروز چندگانه ( sclerosis ) نگاه کنند .
در نهایت ، هنوز امید وجود دارد که یک روز بتوانند آستروسیت را از ” سمی ” به وضعیت ” دستیار ” ، که هدف بلند مدت دکتر Liddelow و همکاران است ، تغییر دهند .
یک glitch در سلولهای دروازهبان به آرامی مغز را خفه میکند
تفکیک سلولهای منحصر به فرد که اطراف رگهای خونی در مغز را احاطه کرده ، منجر به زوال نورون و احتمالا ً تاثیر بر رشد آلزایمر میشود .
مبدا :
دانشگاه کالیفرنیای جنوبی
خلاصه :
یک مطالعه نشان میدهد که abnormality با سلولهای ویژه که رگهای خونی را در مغز دور هم جمع میکنند منجر به زوال نورونها و احتمالا ً بر رشد بیماری Alzheimer’s میشوند . سلولهای Gatekeeper نام رگهای خونی را احاطه کردهاند . آنها منقبض میشوند و گشاد میشوند تا جریان خون را به قسمتهای فعال مغز کنترل کنند. پژوهشگران گفتند که این بیماری ممکن است صفر باشد برای اختلالات عصبی مانند بیماری Alzheimer’s ، ALS و احتمالا ً دیگران .
منبع سایت علم روز