درمان خطر را در جوانی کاهش میدهد
آزمایش بالینی اثربخشی درمان دیالکتیکی را نشان میدهد
۲۷ ژوئن ۲۰۱۸ - بههنگامسازی علمی
پیشگیری از خودکشی یک چالش سخت برای سلامت عمومی است . نرخ خودکشی در سالهای اخیر در گروههای سنی افزایشیافته است . در نوجوانان ، خودکشی دومین عامل اصلی مرگ است . برای هر فرد جوانی که براثر خودکشی میمیرد ، بسیاری دیگر خودکشی میکنند ، خودکشی میکنند ، یا عمدا ً خود را بدون قصد خودکشی آسیب میبینند .
تا به امروز ، هیچ درمان تحقیقاتی - معتبر برای پیشگیری از خودکشی در بین جوانان وجود نداشته است . و تحقیقات نشان دادهاند که جذب نوجوانان با افکار خودکشی برای شروع و ماندن با درمانهای موجود دشوار است .
محققان دانشگاه واشنگتن ، موسسه تحقیقات پزشکی سیاتل ، و همکاران در موسسه تحقیقات پزشکی لسآنجلس در دانشگاه Harbor - دانشگاه کالیفرنیا ، لسآنجلس ( UCLA ) و دانشکده دیوید گفن در UCLA درمان این درمان برای نوجوانان هستند . آزمایش بالینی اخیر یک رواندرمانی به نام درمان دیالکتیکی ( DBT ) - که در کاهش رفتار مربوط به خودکشی در بزرگسالان موثر نشانداده شدهاست ، نشان داد که DBT میتواند تلاشهای انتحاری و رفتار خودکشی را در نوجوانان کاهش دهد .
جین پیرسون ، رئیس کنسرسیوم تحقیقات بمبگذاری در بخش خدمات و مداخله NIMH ، گفت : ” ما نیاز واقعی به مداخلات مبتنی بر شواهد برای کمک به جوانان در خودکشی داریم ” این مطالعه قابلتوجه است زیرا مطالعات DBT قبلی را با نوجوانان تقویت میکند . DBT وعده روشنی برای کمک به جوانان در خطر توسعه مهارتهایی را نشان میدهد که آنها را در مسیر ” حفظ زندگی ” قرار خواهد داد .
برای این مطالعه ، الیزابت McCauley ، دکترا ، و همکارانم در سنین جوانی ۱۲ - ۱۸ سال در معرض خطر خودکشی قرار گرفتند . افرادی که وارد این مطالعه میشدند حداقل یکبار اقدام به خودکشی کردند ، سابقه خودکشی مکرر داشتند و با کنترل عاطفی مشکل داشتند - برای مثال ، ناپایدار ، شدید و اغلب منفی . جوانان وارد دادرسی به طور تصادفی به DBT یا یک درمان مقایسهای ، درمان فردی و گروهی ( IGST ) اختصاص داده شدند .
با پایان شش ماه اول محاکمه ، تلاشهای انتحاری و خودکشی بدون خودکشی ( NSSI ) به طور قابلتوجهی کمتر از دریافت DBT برای جوانان کمتر بود . خود زیان ، که هم هر دو عملیات انتحاری و هم NSSI را ترکیب میکند، حدود یک سوم به احتمال زیاد در گیرنده DBT در مقایسه با کسانی که در IGST قرار دارند ، بودهاست . از ۶۵ جوان به طور تصادفی به IGST که پایان ارزیابی درمان را به پایان رساندند ، ۹ نفر یک تلاش انتحاری داشتند و ۵ نفر نیز دو یا بیشتر داشتند ؛ از ۷۲ نفر به DBT ، ۶ نفر یک اقدام انتحاری داشتند و ۱ نفر دو یا بیشتر داشت .
دوازده ماه پس از شروع محاکمه ، میزان آسیب خود در هر دو گروه کاهشیافته بود ؛ نرخ هنوز در گروه DBT پایینتر بود ، اما این تفاوت به اندازه کافی بزرگ نبود - با توجه به تعداد شرکت کنندگان در این محاکمه - به لحاظ آماری قابلتوجه بود . با این حال ، سود مشاهدهشده در ماههای اول به طور بالقوه زندگیها را نجات میدهد ؛ نویسندگان اشاره میکنند که آزمایشهای بالینی اندازه یا طول بزرگتر ممکن است یک مزیت پایدار تری برای DBT را نشان دهند و ممکن است ارزیابی کنند که آیا تغییر مولفههای درمان میتواند اثربخشی آن را افزایش دهد یا خیر.
یکی دیگر از یافتههای این مطالعه این بود که جوانان دریافت DBT در جلسات درمانی بیشتری شرکت کرده و احتمال بیشتری برای تکمیل درمان DBT دارد ( حداقل ۲۴ جلسه انفرادی ) نسبت به جوانانی که IGST را دریافت میکنند. موفقیت بزرگتر در این رابطه DBT ممکن است عاملی در تفاوت در اثربخشی عملیات نسبت به IGST باشد .
منبع سایت