میمونها به دانشمندان در پیدا کردن ناحیه مغزی مرتبط با رفتارهای پر خطر کمک میکنند.
منبع :
دانشگاه جانز هاپکینز
خلاصه :
میمونها که یاد گرفتند چگونه قمار کنند , به محققان در اشاره کردن یک ناحیه از کلید مغز برای تصمیمگیری مخاطرهآمیز کمک کردهاند .
میمونها که یاد گرفتند چگونه قمار کنند , به محققان در اشاره کردن یک ناحیه از کلید مغز برای تصمیمگیری مخاطرهآمیز کمک کردهاند .
این یافتهها , که درک ما از مدارهای عصبی مربوط به ترجیح ریسک در نخستیها را عمیقتر میکند و میتواند منجر به درمانهای بهتر برای رفتارهای پرخطر در انسان شود, قرار است در مجله زیستشناسی جریان ژورنال منتشر شود .
فایت ویل , استادیار دانشگاه جانز هاپکینز دانشگاه جانز هاپکینز , گفت : ” مردم فکر میکنند که نگرش ریسک همیشه برای افراد یکسان است , اما محققان رفتاری نشان دادهاند که این درست نیست - یک فرد میتواند برای برخی چیزها مخالف باشد , مانند کسی که پول زیادی را پسانداز میکند , بلکه به خطر میافتد . ” تغییر در نگرش ریسک در قشر پیش پیشانی رخ میدهد و یافتههای ما برای اولین بار یک ناحیه بسیار مهم را شناسایی میکند . “
تیم جانز هاپکینز دو میمون رزوس را آموزش میداد تا در مقابل کامپیوتر قمار کنند تا بنوشند . معلوم شد که هر دوی این میمونها به طور طبیعی ریسک بزرگی دارند .
به عنوان مثال , زمانی که میمونها فرصتی برای انتخاب بین یک درصد شانس برای به دست آوردن یک میلیلیتر و یک درصد شانس برای گرفتن تنها سه , فراهم کردند , آنها به دنبال قمار بزرگ خواهند رفت . حتی وقتی که دیگر تشنه نبودند , نویسنده منجر به مرگ او شد .
چن , یکی از دانشجویان تحصیلات تکمیلی سابق جانز هاپکینز که در حال حاضر در دانشگاه استنفورد است , گفت : ” این میمونها باید منطقی انتخاب کنند , اما همیشه با گزینه پر مخاطره همراه میشدند . ” ” آنها شبیه افرادی هستند که دوست دارند به لاس وگاس بروند تا شکاف را بازی کنند , جایی که پاداش بسیار بالایی وجود دارد اما شانس بسیار کمی برای برنده شدن آن وجود دارد . “
زمانی که محققان ناحیه کلیدی مغز را با غیرفعال کردن موقت آن سرکوب کردند , اما قمار پر خطر تمام شد, اما ناپدید شد . به طور کلی , این میمونها به احتمال زیاد با احتمال کمتری شرطبندی میکردند .
او گفت : ” این واقعا ً غیر منتظره بود , تا یک بخش مغزی به طور خاص با نگرش ریسک بسته شود . ” ” ترجیح میمون به طور قابلتوجهی از این خطر منحرف شدهبود که علاقه زیادی به آن داشته باشد . “
سرکوب ناحیه مغز که به عنوان حوزه چشم مکمل شناخته میشود - - که بین نواحی مسئول شناخت و کنترل موتور بالاتر قرار گرفتهاست - - که به طرز شگفت انگیزی بر جنبههای دیگر قمار میمون تاثیر ندارد , مانند درک آنها از بازی یا شیوه تاریخ در شرطبندی آنها . به عنوان مثال , اگر آنها یک دور را از دست بدهند , میمونها کمتر شرطبندی میکنند , با این حال کمی بیشتر متمایل به شرطبندی بودند اگر آنها برنده میشدند . محققان دریافتند که ناحیه کلیدی به وضوح تنها جذب نخستیها به پاداشهای نامشخص است .
از آنجا که نخستیها و انسان یک ساختار مشابه مغز را به اشتراک میگذارند , محققان بر این باورند که این یافتهها باید برای افراد اعمال شوند , که در آنها مکانیسمهای عصبی ریسک تا حد زیادی ناشناخته هستند .
منبع سایت علم روز