شیوع شنوایی با فرکانس بالا ( شیوع ، ۱۲.۸ درصد در سال ۱۹۸۸ - ۱۹۹۴ ؛ شیوع ، ۱۶.۴ درصد در سالهای ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۶ ) در هر دو چرخه مطالعاتی به میزان ۹ / ۹ درصد شیوع داشت .
شیوع شنوایی خفیف یا بدتر در NHANES ۲۰۰۵ - ۲۰۰۶ به میزان قابلتوجهی بالاتر از چرخه سال ۱۹۸۸ - ۱۹۹۴ بود که نشاندهنده ۷۷ درصد افزایش بود. زنان نسبت به مردان به میزان قابلتوجهی کمتر از مردان بودند تا هر گونه تلفات شنوایی را در سال ۲۰۰۶ نشان دهند . با استفاده از ۳ یا بیشتر عفونت گوش ، استفاده از سلاح گرم ، و قرار گرفتن سر و صدای بلند مدت ۵ یا چند ساعت در هفته ، به طور قابلتوجهی با هیچ تلفات شنوایی در سالهای ۲۰۰۵ - ۲۰۰۶ مرتبط نبوده است . افرادی که در زیر آستانه فقر فدرال قرار دارند ، نسبت به کسانی که در آستانه در قرار دارند ، از تلفات شنوایی بسیار بیشتری برخوردارند .
شیوع شنوایی در میان نمونهای از نوجوانان در سن ۱۲ تا ۱۹ سال در مقایسه با سال ۱۹۸۸ - ۱۹۹۴ بیشتر بود . محققین نتیجهگیری میکنند که مطالعات بیشتر برای تعیین دلایل این افزایش و شناسایی عوامل بالقوه خطر بالقوه برای جلوگیری از توسعه شنوایی مورد نیاز است .
مکانیزم کلیدی در محاسبه brain’s مکان صدا شناسایی شد
مبدا :
دانشگاه نیویورک
خلاصه :
محققان مکانیزمی را شناسایی کردهاند که مغز برای کمک به پردازش صدا از آن استفاده میکند . یافتههای آنها بر این تمرکز دارد که چگونه مغز زمانهای ورود متفاوت صدا را در هر گوش محاسبه میکند تا محل منبع آن را تخمین بزند .
پژوهشگران دانشگاه نیویورک دستگاهی را شناسایی کردهاند که مغز برای کمک به پردازش صدا از آن استفاده میکند . یافتههای آنها ، که در آخرین نسخه مجله بیولوژی PLoS چاپ میشوند ، بر چگونگی محاسبه زمانهای ورود مختلف صوت در هر گوش برای تخمین مکان منبع آن تمرکز دارند .
حیوانات میتوانند منبع صدا را با تشخیص microsecond ( یک هزارم ثانیه ) در زمان رسیدن به دو گوششان پیدا کنند . نورونها این تفاوتها را کدگذاری میکنند - - به نام تفاوتهای زمان interaural ( ITDs ) - - پیام را از هر گوش دریافت میکنند . پس از دریافت این پیامها و یا ورودی سیناپسی ، آنها یک محاسبه microsecond برای تعیین مکان منبع صدا انجام میدهند . دانشمندان دانشگاه نیویورک دریافته اند که یکی از دلایلی که این نورونها قادر به انجام چنین محاسبات سریع و حساس هستند این است که به شدت به زمان صعود input’s پاسخ میدهند - - زمانی که طول میکشد تا به اوج ورودی سیناپسی برسد .
نظریههای موجود نشان دادهاند که ویژگیهای بیوفیزیکی دو ورودی یکسان هستند - یعنی پیامهایی که از هر گوش میرسد به سرعت در همان زمان پردازش میشوند و به همان روش توسط نورونها .
محققان دانشگاه نیویورک این نظریه را با تمرکز بر ماهیت نورونها و ورودیها ، به طور خاص ، به چالش کشیدهاند - به طور خاص ، این که آنها در تشخیص تفاوت در زمان ظهور ورودیها چقدر حساس هستند و همچنین این زمانهای افزایش بین پیغامها از هر گوش متفاوت هستند .
محققان در حالی که از پیشبینیهای حاصل از کار مدلسازی کامپیوتری Buoyed ، این فرآیند را در gerbils مورد بررسی قرار دادند ، که کاندیدهای خوبی برای مطالعه هستند ، چرا که آنها در طیف فرکانسی مشابه و با معماری عصبی ظاهرا ً مشابه انسانها به نظر میرسند .
نتایج تجربی اولیه آنها از طریق بررسی فعالیت نورونی gerbils در بار این وظیفه بدست آمد . این بخش از مغز با تحریک مستقیم مسیرهای سیناپسی بررسی شدهاست . محققان دریافتند که زمان ظهور ورودیهای سیناپسی بین دو گوش در سرعتهای مختلف رخ میدهد : زمان ظهور پیامهای دریافتی از گوش ipsilateral سریعتر از آنهایی است که توسط گوش contralateral هدایت میشوند . ( مغز دو گروه از نورونها دارد که این وظیفه را محاسبه میکنند ، یک گروه در هر نیمکره مغز - - پیامها از گوش پهلو به گوش میرسند و پیامهای contralateral از گوش پهلو به گوش میرسند ) به علاوه ، آنها دریافتند که زمان رسیدن پیامهای دریافتی از هر گوش متفاوت است .
منبع سایت علم روز