ژو و Sousa هم بر روی یک ژن ، که در تولید دوپامین دست دارد ، یک انتقالدهنده عصبی که برای عملکرد مرتبه بالاتر حیاتی و در افرادی که با بیماری Parkinson’s زندگی میکنند ، حیاتی است . آنها دریافتند که این نهمین به شدت در نئوکورتکس انسان و striatum ظاهر شدهاست ، اما از نئوکورتکس of وجود ندارد .
Sousa گفت : ” بیان neocortical این ژن به احتمال زیاد در یک جد مشترک گم شد و در دودمان انسان ظاهر شد .”
محققان همچنین سطوح بالاتری از بیان ژن MET را یافتهاند که به اختلال طیفی اوتیسم در قشر پیش پیشانی انسان در مقایسه با primates دیگر آزمایش شدهاست .
بازی ویدیویی تعادل بین جوانان مبتلا به اوتیسم را بهبود میبخشد
مبدا :
دانشگاه ویسکانسین - مدیسون
خلاصه :
براساس یک مطالعه اخیر ، بازی یک بازی ویدئویی که به شرکت کنندگان برای برگزاری حالتهای ” نینجا ” پاداش میدهد میتواند به کودکان و جوانان مبتلا به اختلال طیفی اوتیسم ( ASD ) کمک کند تا تعادل خود را بهبود بخشند .
با توجه به مطالعه اخیر در ژورنال اوتیسم و اختلالات رشد که توسط محققان در دانشگاه ویسکانسین به رهبری محققان در دانشگاه ویسکانسین به رهبری محققان در دانشگاه ویسکانسین در مدیسن نشان داده شد ، بازی ویدئویی که به شرکت کنندگان برای برگزاری حالتهای ” نینجا ” پاداش میدهد ، میتواند به کودکان و جوانان مبتلا به اختلال طیفی اوتیسم ( ASD ) کمک کند .
چالشهای تعادل در میان افراد مبتلا به ASD در مقایسه با جمعیت وسیعتر رایج هستند .
تریورز ، یک بازرس در مرکز uw Madison’s - و استادیار of میگوید : ” ما فکر میکنیم که این تمرین مبتنی بر بازی ویدیویی میتواند یک راه منحصر به فرد برای کمک به افراد مبتلا به ASD باشد که با پرداختن به این مسائل چالشهای خود را حل میکنند . “
در این مطالعه آزمایشی - - بزرگترین شرکت کنندگان برای بررسی اثرات آموزش تعادل روی افراد مبتلا به ASD - - ۲۹ شرکتکننده در سنین ۷ و ۱۷ با ASD یک برنامه آموزشی شش هفتهای را به پایان رساندند که توسط محققان توسعه داده شد .
در پایان این برنامه ، شرکت کنندگان مطالعه نشان دادند که پیشرفتهای قابلتوجهی در نه تنها ژست بازی آنها ، بلکه تعادل و وضعیت بدنی آنها در خارج از محیط بازی را نشان میدهند .
طبق گفته تریورز ، بهبود تعادل در خارج از زمینه بازی ویدیویی بسیار مهم است و شرکت کنندگان ما در یافتن راههایی برای شکست دادن بازیهای ویدیویی بسیار باهوش هستند . او میگوید : ” ما میخواستیم مطمئن شویم که شاهد تغییراتی هستیم که در حال مشاهده هستیم و به بازیهای ویدیویی محدود نشده ایم .”
ده نفر از ۱۱ شرکتکننده در این تحقیق که یک پرسشنامه پس از بازی را تکمیل کردند نیز گفتند که از بازی کردن در بازیهای ویدیویی لذت میبرند .
تریورز میگوید : ” ما همیشه هدف قرار دادن این مداخلات را داریم . ما یک ورزش سخت ( با پایان برخی جلسات بازی ، شرکت کنندگان در یک پا تا ۳۰ دقیقه ) در یک فرمت بازی ویدئویی آماده کردیم ، بنابراین خوشحال شدیم که شرکت کنندگان از این بازی لذت بردند .”
تریورز این بازی ویدیویی را با کمک Andrea می سون ، پروفسور of در uw ، لی آن Mrotek ، پروفسور kinesiology در uw و آنتونی Ellertson ، مدیر برنامه بازی و فنآوری تعاملی در دانشگاه ایالتی بویزی ، گسترش داد .
سیستم بازی از دوربین Kinect مایکروسافت و یک بورد تعادل نینتندو متصل به نرمافزاری که در یک سکوی ویندوز با استفاده از ادوبی ایر ساخته شدهاست ، استفاده میکند .
تریورز میگوید : بازیکنان خود را در صفحه نمایش و حالات (نینجا ) متفاوت میبینند و به خاطر انجام این ژست و حالات بدنی و نحوه پیشرفت آنها در بازی ، پاداش میگیرند .
این مطالعه همچنین تفاوتهای فردی را بررسی کرد که ممکن است پیشبینی کنند چه کسی بیشتر از این نوع آموزش تعادل مبتنی بر بازی استفاده میکند .
به عنوان مثال ، این مطالعه نشان داد که شرکت کنندگان دارای ویژگیهایی چون رفتارهای ritualistic ( مانند نیاز به پیروی از یک برنامه منظم در هنگام صرف غذا یا زمان خواب ) از بازی ویدیویی به عنوان آنهایی که فاقد این رفتارها هستند بهره نمیبرند .
منبع سایت علم روز