دکتر آمیت Etkin ، M.D. ، دکترای پزشکی در دانشکده پزشکی دانشگاه استنفورد ، گروهی از دانشمندان را به همکاری در این زمینه هدایت کرد . این مطالعه ۶۶ فرد مبتلا به PTSD را ثبت کردهاست ؛ همه تحت تصویربرداری مغزی تشدید مغناطیسی کارکردی ( fMRI ) قرار گرفتهاند و در عین حال وظایفی را انجام میدهند که جنبههای مختلفی از واکنش احساسی و مقررات را درگیر میکنند . در ردیابی جریان خون ، fMRI قسمتهایی از مغز را که فعال هستند را آشکار میکند . دانشمندان فعالیتهای مغزی منطقهای را بررسی میکنند در حالی که یک سوژه یک کار مشخص را انجام میدهد . سپس شرکت کنندگان به طور تصادفی برای درمان با قرار گرفتن در معرض قرار گرفتن در معرض قرار گرفتن یا درمان قرار گرفتند . پس از آن در صورت اختصاص به waitlist ، پس از یک دوره انتظار قابلمقایسه ، fMRI در زیر treatment گرفته شد .
در شرکت کنندگانی که در معرض قرار گرفتن در معرض قرار گرفتن قرار گرفتند ، تغییراتی در فعالسازی مشاهدهشده در بخشی از مغز که از نزدیکترین قسمت جلویی مغز مشاهده میشود ، از جمله تفکر و تصمیمگیری - هنگامی که آنها یک کار ارزیابی مجدد انجام دادند که به آنها دستور داد تا سطح پریشانی خود را با تفسیر و یا دیدن یک تصویر منفی ( مانند صحنه وحشتناک ) کاهش دهند . تغییرات پس از درمان در قشر مخ افت فقط در طول این کار مشاهده شد ، نه با دو کار دیگر که به مشارکت کنندگان برای واکنش ساده به نشانههای هیجانی ( مانند چهره ترسناک چهره ) ، یا نوعی اطلاعات احساسی متناقض ( برای مثال اگر نگاه ترسناکی به برچسب شادی نگاه میکردند ) .
بزرگی تغییرات در فعالیت مغزی مشاهدهشده در شرکت کنندگانی که تا حد زیادی در آزمایش بالینی علائم اختلال استرس پس از حادثه بهبود یافته بودند ، بیشتر بود . تصویرسازی همچنین افزایش اتصال بین قشر frontopolar و دو ناحیه مغز دیگر را نشان داد که تصویر کاملتری از یک مدار مغز را فراهم میکند که درمان در معرض قرار گرفتن در آن انجام میگیرد . برای بررسی ماهیت ارتباط بین این مناطق مغز ، محققان پالسهای مغناطیسی ( تحریک مغناطیسی transcranial یا TMS ) را به قشر frontopolar افراد سالم اعمال کردند ؛ تحریک ناحیه پاییندست مغز را غیر فعال کرد و یک ارتباط کارکردی بین این دو ناحیه را تایید کرد .
ناحیه frontopolar کورتکس نقشی در انعطافپذیری ادراکی ایفا میکند ، توانایی مغز برای تغییر بین اهداف و استراتژیهای مختلف . این تیم بررسی میکند که آیا درمان PTSD الگوهای فعالیت در این مدار مغز را با به دست آوردن اسکن fMRI از سوژهها تغییر میدهد در حالی که آنها اجازه میدهند تا ذهن آنها سرگردان شود . در کسانی که تحت درمان قرار گرفته بودند ، فعالیت تغییر یافته و تغییر پذیری بیشتر از کسانی بود که تحت درمان قرار نگرفته بودند . محققان پیشنهاد میکنند که این تنوع ، نشانه انعطافپذیری در فرآیندهای ذهنی است .
در یک مقاله همراه ، این تیم گزارش میدهد که الگوهای فعالیت مغزی مشاهدهشده در رابطه با وظایف رفتاری خاص ، پیشبینی میکنند چه کسی از درمان در معرض قرار گرفتن سود خواهد برد ؛ با انتخاب the اقدامات ، تیم میتواند با بیش از ۹۵ درصد دقت که بهبود در نشانهها را تجربه میکند پیشبینی کند . به مانند یافتههای پس از درمان ، الگوهای فعال مغز زمانی دیده میشوند که برای بررسی واکنشهای مغزی پیش از درمان به کار میرود . در آن دسته از شرکت کنندگانی که بیشترین سود را از درمان بهرهمند خواهند کرد، هر دو مجموعه آزمایشها حاکی از آن بودند که قشر پیش پیشانی ، تاثیر تنظیمی بیشتری بر روی یک مرکز عاطفی در مغز ( بادامه ) میگذارد .
Tellingly ، عناصر فعال مغز که اثر درمانی را پیشبینی میکردند ، همانند آنهایی نیستند که تاثیرات مثبت پس از درمان را منعکس میکنند. مدار مغز که در اینجا شناسایی شدهاست ، نشان میدهد که آیا فرد از درمان سود میبرد ، متفاوت از روشی است که در زمان درمان موثر بود ، یک بینش در مورد این که چگونه چندین مدار ممکن است در فرایندهای تغییر درمانی دخالت داشته باشد .
منبع سایت