ایان لارکین ، دکترای خود را در دانشگاه کالیفرنیا ، لسآنجلس و جورج Loewenstein ، دکترای خود را در دانشگاه کارنگی ملون ، در مطالعهای که تاثیرات تجویز سیاستهای AMC را برای محدود کردن جزئیات نمایندگی دارویی به عهده داشت ، رهبری کرد . این تیم به تجویز پزشکان وابسته به ۱۹ مرکز پزشکی دانشگاهی در پنج ایالت نگاه کرد . این ایالتها - کالیفرنیا ، ایلینویز ، ماساچوست ، نیویورک ، و پنسیلوانیا بیشترین تعداد پزشکان وابسته به شبکه را دارند و در سال ۲۰۱۵ تقریبا ً ۳۵ درصد کل نسخههای آمریکایی را تشکیل میدهند .
در طول دوره تحصیلی - ژانویه ۲۰۰۶ تا ژوئن ۲۰۱۲ - این ۱۹ مرکز ، سیاستها را محدود کردند و جزئیات را محدود کردند . این مطالعه ، تجویز پزشکان ۲، ۱۲۶ وابسته به این مراکز را با پزشکان ۲۴، ۵۹۳ با زمینههای مشابه و عادات تجویز مقایسه کرد که توسط یک پایگاهداده از پزشکان در همان ایالتها که توسط یک مدیر مزایای داروخانه گسترده ارایه شدهبود ، انتخاب شدند . تجزیه و تحلیل در این مطالعه شامل هشت گروه عمده مواد مخدر : داروهای کاهش چربی ، reflux gastroesophageal ، داروهای antidiabetic ، antidiabetic دارو ، داروهای ضد افسردگی ، داروهای ضد افسردگی ، داروهای ضد افسردگی و داروهای ضدروان پریشی بود .
نویسندگان این مطالعه تغییرات در تجویز را از لحاظ تغییرات در سهم بازار مواد مخدر و nondetailed گزارش دادهاند : سهم بازار نشاندهنده سهم تجویز برای یک داروی خاص در یک کلاس مواد مخدر است . میانگین سهم بازار مواد مخدر ( در سراسر ردههای مواد مخدر ) در AMCs قبل از تغییرات در سیاست ۱۹.۳ درصد بود . در طول دوره مطالعه ، سهم بازار از داروهای مفصل تجویز شده توسط پزشکان AMC تا درصد ۱.۶۷ کاهش یافت ، که ۸.۷ درصد نسبت به سطح قبل از تغییرات سیاست کاهش یافت . سهم بازار از داروهای تجویز شده prescribed درصد ، یا افزایش ۵.۶ درصدی نسبی را افزایش دادهاست . این تغییرات به لحاظ آماری برای شش کلاس مواد مخدر و برای همه مواد مخدر در مجموع قابلتوجه بود . کاهش تجویز داروها در بین پزشکان AMC در مقایسه با کاهش اندکی در تجویز دارو مفصل میان گروه مقایسه پزشکان در دوره زمانی مشابه بود .
شدت تغییرات در AMCs متفاوت بود . کاهش در تجویز دارو مفصل در مراکز با the سیاستهایی که فروشندگان در مناطق مراقبت از بیمار ، الزامات ثبتنام فروشندگان و آموزش ، و مجازات فروشندگان و پزشکان برای تخطی از این سیاستها را ممنوع کردهاست . در ۸ تا ۱۱ AMCs با سیاستهای سختگیرانه تری، تغییرات در تجویز قابلتوجه بودند ؛ در تنها ۱ از ۸ AMCs با مقیاسهای محدود ، تغییرات قابلتوجه بودند .
تجزیه و تحلیل اضافی نشان داد که تغییرات در تجویز ، مشخص بودند که آیا داروهایی که برای آنها یک نسخه عمومی در طول این مطالعه در دسترس بود ، در دادهها گنجانده شدهاست . همچنین ، از آنجا که AMCs در زمانهای مختلف در طول دوره مطالعه تغییرات سیاسی را آغاز کرد ، نویسندگان تجویز را در طول زمان معادل ( تا سه سال ) بلافاصله قبل و بعد از اینکه سیاست هر مرکز تغییر کرده بود ، مقایسه کردند .
سازمانهای اورژانسی میتوانند نقش مهمی در کاهش تلاشهای خودکشی ایفا کنند.
تحقیقات با پشتوانه ملی نشان میدهد که مداخلات شامل پیگیری تماسهای تلفنی ، خطر تلاشهای انتحاری آینده برای افراد در معرض خطر را کاهش میدهد .
بههنگامسازی علمی ۱ مه ۲۰۱۷
خودکشی دهمین عامل اصلی مرگ در آمریکا است . تعداد قابلتوجهی از افرادی که با خودکشی میمیرند ، اقدام به خودکشی قبلی کردهاند و اغلب به خدمات اورژانس ( تصادفات ) دسترسی دارند . تحقیقات انجامشده توسط موسسه ملی سلامت روانی ( NIMH ) اکنون نشان میدهد که بخشهای اورژانس بیمارستان میتوانند نقش حیاتی در کاهش تعداد تلاشهای انتحاری در بین بزرگسالان تا حدود ۳۰ درصد داشته باشند.
منبع سایت