این میدان مغناطیسی , سیمپیچ مغناطیسی ( غیرقابل شنیدن ) است . سیستم tms اینجا است , و این جایی است که سیستم tms فقط در اینجا است , اما علاوه بر آن , ما کویل rf را در آنجا داریم . چیزی که میبینیم این است که در واقع هیچ تغییری در الگوی کلی میدان مغناطیسی که توسط کویل تولید میشود وجود ندارد , اما میبینیم که کاهش اندکی وجود دارد . و این کاهش به سادگی به خاطر این حقیقت است که فاصله در حال افزایش است , فاصله بین سیستم tms و کورتکس در این حالت افزایش مییابد . بنابراین ما حدود 90 / 90 درصد از دامنه تحریک tms را از دست میدهیم , که به این معنی است که ما باید دامنه را در tms افزایش دهیم .
اینجا میتوانید نمای سیستم tms را ببینید , و این موقعیت پیچکها است . بنابراین , ما باید فرکانسهای سیمپیچها را دستکاری کنیم چون آنها بسیار نزدیک به سیستم tms بزرگ هستند به گونهای که همه آنها به طور بهینه با یکدیگر هماهنگ و تنظیم شوند تا دوباره حساسیت ما به کل سیستم افزایش یابد .
حال , اگر میخواهید از آن نوع سیمپیچها برای تصویربرداری موازی استفاده کنید , باید عوامل g را تعیین کنیم . تصویربرداری موازی روشی برای فهم ( غیرقابل شنیدن ) و سرعت بخشیدن به موقعیت آن است . اکنون رویکرد اصلی که در تصویرسازی موازی مورد استفاده قرار میگیرد به این معنی است که اگر از تصویربرداری موازی استفاده کنید , حساسیت را کاهش دهید . و این یک ویژگی اتوماتیک است که ما از تصویربرداری موازی استفاده میکنیم . اما ویژگی دوم وجود دارد , که به علاوه , نسبت ( غیرقابل شنیدن ) به محض استفاده از آن ( غیرقابل شنیدن ) , و یک عامل g ساده وجود دارد .
و خوب , چیزی که شما میتوانید ببینید این است که g - فاکتور در اینجا تقریبا ً یک است , بنابراین هیچ کاهش اضافی در snr وجود ندارد , اگر از یک عامل تصویرسازی موازی دو , عامل دو , درصد دو استفاده کنیم . بنابراین شما میتوانید این دو عامل را ببینید , و نزدیک به یک است , که به این معنی است که برای انجام تصویر برداری با استفاده از موقعیت موازی با یک فاکتور دو مناسب است . و اگر به فاکتورهای تصویربرداری موازی بالاتر بروید , میتوانید ببینید که مقادیر بالاتر g در اینجا رخ میدهد , بنابراین سه مورد ممکن است خیلی موثر نباشند , اما دو میتوانند انجام شوند . و اگر از یک فاکتور تصویر برداری موازی دو استفاده کنیم , به این معنی است که ما ضریب تحصیل را تا % ۴ کاهش میدهیم , بنابراین ما سریعتر ( غیرقابل شنیدن ) هستیم .
سوال دوم این است که , حساسیت چیست ? و در اینجا مقایسه نسبت نویز امضای این سیمپیچ جدید در مقایسه با سیمپیچ مغناطیسی است . حالا میبینید که سیمپیچ rf در اینجا بوده , در موقعیت در بخش پسسر در زیر بیمار , و هرچه بیشتر از پیچک دور شویم , حساسیت کمتری داریم . بنابراین ما بیشترین افزایش حساسیت را در مناطقی داریم که بسیار نزدیک به پیچک هستند . در اینجا , این خط سیاه در اینجا نشاندهنده افزایش پنج برابری در snr با استفاده از سیمپیچ جدید در مقایسه با یک سیمپیچ مغناطیسی استاندارد است . و حتی در قسمتهای عمیقتر مغز در اینجا , در این مرحله , snr برابر با استفاده از سیمپیچ جدید در مقایسه با سیمپیچ استاندارد داریم .
اما ایده اصلی سیمپیچ اساسا ً افزایش حساسیت در نقطهای است که ما تحریک میکنیم , زیرا یکی از اهداف اصلی ما این بود که میخواستیم ببینیم در مغز چه اتفاقی میافتد وقتی که واقعا ً از tms استفاده میکنیم . و این همان چیزی است که سیستم قدیمی ما به نظر میرسد . این سیستم است .
این یک مقایسه است . این یک مقایسه نیست . این یک مثال از نحوه ظاهر تصاویر است . بنابراین در اینجا مثال را میبینید و البته عکسهای خیلی خوبی از آنها میگیرید . شما افزایش شدت را در آنجا میبینید , اما در واقع حتی در این تصویر , میتوانید ببینید که در لایههای اول چه اتفاقی میافتد . فقط به خاطر اسکن کردن ( غیرقابل شنیدن ) است .
منبع سایت