فعالیت سیستم ایمنی نوزاد ممکن است تاثیر منفی بلندمدتی بر عملکرد مغز داشته باشد
تحقیقات جدید نشان میدهد که تحریک سیستم ایمنی در موشهای نوزاد نشانههایی را ایجاد میکند که اغلب در اختلالات طیف اوتیسم و سایر شرایط رشد مشاهده میشود .
مبدا :
بیمارستان مک لین
خلاصه :
عصب شناسان تشخیص دادهاند که حتی یک اپیزود کوتاه از فعالیت سیستم ایمنی در چند روز تولد میتواند باعث ایجاد تغییرات مداوم در الگوهای خواب همزمان با افزایش فعالیت مغزی مانند اختلال در اختلالات طیف اوتیسم ( ASD ) و دیگر شرایط توسعه شود .
بیمارستان “مک لین ” دریافته است که حتی بخش کوتاهی از فعالیت سیستم ایمنی در چند روز تولد میتواند باعث ایجاد تغییرات مداوم در الگوهای خواب همزمان با افزایش فعالیت مغزی مانند اختلال در اختلالات طیف اوتیسم ( ASD ) و دیگر شرایط توسعه شود . این یافتهها در ۱۲ ژانویه ۲۰۱۸ در دسترس هستند .
ویلیام Carlezon ، رئیس بخش علوم عصبی پایه در بیمارستان مک لین ، و نویسنده ارشد این مقاله توضیح داد : ” در حالی که تحقیقات قبلی در مورد حیوانات آزمایشگاهی باعث ایجاد ویژگیهای اصلی ASD ، از جمله کاهش تعامل اجتماعی ، ارتباط aberrant ، و افزایش رفتار تکراری شدهاست ، ما میخواستیم بررسی کنیم که آیا پس از تولد ( در دوران نوزادی ) ، فعالسازی ایمنی بدن نیز میتواند سایر خوشههای مشاهدهشده را تولید کند که اغلب در ASD و شرایط مربوط به آن دیده میشوند .”
در انسانها ، ASD اغلب با بیماریهای خاص پزشکی مانند اختلالات خواب و تشنج همراه است . برای تعیین اینکه آیا فعالسازی سیستم ایمنی اولیه پس از زایمان میتواند این نوع اثرات را تولید کند، محققان مک لین موش را با a ( LPS ) درمان کردند که یک ماده شیمیایی است که عفونت باکتریایی را شبیهسازی میکند و باعث فعالسازی موقت ( ۱ - ۳ روز ) سیستم ایمنی میشود . استاندارد LPS در یک نقطه زمانی در موشها ( ۹ روز پس از تولد ) داده شد که مرحله رشد مغز انسان را در هنگام تولد پس از بارداری کامل تخمین میزند . سپس موشها با فرستندههای ریز کار کردند که محققان را قادر ساخت تا جریان بی وقفه دادههای خواب ، حرکت ماهیچهها و سطوح فعالیت را جمعآوری کنند . جمعآوری دادهها تا ۱۲ هفته ادامه یافت ، یک نقطه زمانی در نظر گرفته شد تا بزرگسالی در موشها باشد .
Carlezon که استاد روانپزشکی در دانشکده پزشکی هاروارد است و تیم او کشف کرد که فعالیت سیستم ایمنی موقت اندکی پس از تولد دو یافته اصلی را در موشهای بالغ تولید کردهاست . ابتدا ، موشهای مبتلا به ایمنی زمان بیشتری را در خواب آهسته موج ، یک فاز خواب اغلب همراه با التهاب سیستمیک سپری میکنند . دوم ، موشها همچنین افزایش قابلتوجهی را به طور خلاصه نشان دادند ( ۲ - ۳ ثانیه ) کشمکش برای فعالیت موج مغزی غیر عادی . این رویدادها نشاندهنده ویژگیهای مشخصه تخلیه موج ( SWDs ) ، نوع فعالیت مغزی مانند صرع است که با تصرف کامل بدن همراه نیست . اگر چه the در طول روز رخ داد، در طول دورههای زمانی که موشها خواب بودند بسیار شایع بود . زمانی که آنها در طول بیداری اتفاق افتادند ، آنها با دستگیری کامل رفتاری همراه بودند - یک دوره بدون هیچ حرکتی در بدن - - و بلافاصله پس از آن که فعالیت و فعالیت مغزی عادی را دنبال کرد . در مجموع ، این یافتهها نشان میدهند که حتی یک دوره کوتاه از فعالیت سیستم ایمنی در طول دورههای حساس توسعه اولیه میتواند منجر به امضای بلند مدت بر روی مغز شود .
منبع سایت علم روز