وقتی موش نر در معرض سیگنالهای فرومون زنان قرار میگیرد، Dulac و همکارانش متوجه شدند که نورونها در مغز میانی خود سطوح بالاتری از فعالسازی را نشان میدهند. وقتی همان موشها در معرض pheromones دیگر مردان قرار گرفتند، همان نورونها تحریک نسبتا کمی را نشان دادند.
Dulac و همکاران، با استفاده از این اطلاعات، ژن مسئول تولید اکسیتوسین را هدف قرار دادند - - که شناخته شدهاست در تعاملات اجتماعی اعم از پیوند نوزاد / والدین تا تکگانی در جوندگان خاص، دخیل بودهاست.
با استفاده از ابزارهای ژنتیکی، محققان ژن را خاموش کردند و از اینکه متوجه شدند که ترجیح مردان برای تعامل با زنان و سیگنال عصبی در بادامه از بین رفتهاست، شگفتزده شدند.
Dulac گفت: ” این یک ملکولی است که در پردازش سیگنالهای اجتماعی دخیل است. ما همچنین با استفاده از pharmacology و ژنتیک، نشان دادیم که این اثر در یک لحظه به لحظه رخ میدهد.
او گفت: ” آنچه که ما سعی داریم انجام دهیم درک منطق تعاملات اجتماعی در یک گونه خاص است.
درک اکسیتوسین - - و مولکولهایی مانند آن - - ممکن است باعث اختلال در تعدادی از اختلالات مغزی شوند.
Dulac گفت که محققان با درک این که چگونه انتقالدهندههای عصبی مختلف برای تقویت یا تسکین برخی محرکهای خاص تلاش میکنند، ممکن است بینش جدیدی در مورد نحوه درمان همه چیز از افسردگی به دست آورند که اغلب با کمبود توجه در تعاملات اجتماعی، به اوتیسم مشخص میشود، که تصور میشود به ناتوانی در مرتبسازی از طریق محرکهای حسی و حسی ارتباط دارد.
در نهایت، Dulac گفت که این مطالعه یک نظر کوچک را به چیزی که میتواند یک سیستم بزرگتر از مولکولها باشد، ارائه میدهد که مانند modulators در مغز عمل میکنند و برخی محرکها را بالا یا پایین میکنند.
Dulac گفت: ” ممکن است قانونگذاران مختلفی وجود داشته باشند که ممکن است یکی از کل قلمرو modulators باشد که هر کدام از آنها در یک شرایط خاص مهم هستند. از این رو به حیوان مقدار زیادی از plasticity را از نظر درگیر شدن در یک رفتار خاص میدهد، بنابراین اینطور نیست که هر بار که حیوان به یک محرک خاص برخورد میکند، دقیقا به همان شکل واکنش نشان میدهد. بسته به وضعیت مغز و انتشار این انتقالدهندههای عصبی، حیوان میتواند رفتار خود را به سمت محرک بالا ببرد و یا آن را نادیده بگیرد.”
تقریبا نوسانات غیر محسوس در حرکت مربوط به تشخیص اوتیسم است.
مبدا:
دانشگاه ایندیانا
خلاصه:
یک مطالعه جدید قویترین مدرکی را ارایه میدهد که نشان میدهد که در نحوه حرکت مردم میتواند برای تشخیص اختلالات neurodevelopmental از جمله اوتیسم استفاده شود.
یک مطالعه جدید به رهبری محققانی در دانشگاه ایندیانا و دانشگاه Rutgers، قویترین مدارک را ارایه میدهد، با این حال تقریبا نشاندهنده تغییرات محسوس در نحوه حرکت مردم برای تشخیص اختلالات neurodevelopmental از جمله اوتیسم است.
نتایج study’s، که در روز ۱۲ ژانویه در گزارشهای علمی مجله طبیعت گزارش شد، روشی دقیقتر برای تشخیص اوتیسم ارائه کردند. ارزیابیهای فعلی به معیارهای بسیار ذهنی بستگی دارد، مانند عدم وجود حرکات چشمی و یا اقدامات تکراری. هیچ تست پزشکی موجود برای اوتیسم، مانند تست خون یا آزمایش ژنتیکی وجود ندارد.
جورج پنجم، نویسنده ارشد، میگوید: ” ما متوجه شدیم که هر فرد دارای DNA منحصر به فرد خاص خودش است.” خوزه، جیمز اچ. رودی به عنوان استاد فیزیک در دانشکده هنر و علوم بلومینگتون، دانشکده علوم و علوم بلومینگتون، گفت: “استفاده از حرکت به عنوان” biomarker ” برای اوتیسم میتواند یک جهش مهم در تشخیص و درمان این اختلال باشد.”
تخمین زده میشود که ۱ درصد از جمعیت world’s، از جمله ۳.۵ میلیون کودک و بزرگسال در آمریکا، مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم هستند که سریعترین معلولیت رشد رشدی را در بر دارد.
منبع سایت علم روز
روانشناسی