نورونها در مرحله جنینی قبل از مهاجرت به مقصد نهایی خود در قشر مخ بین روزهای ششم و شانزدهم بارداری در زنان تولید میشوند . این مهاجرت توسط سیگنالهای مولکولی متعدد اداره میشود که سرعت این حرکت را کنترل میکنند به طوری که نورونها در زمان مناسب به مکان درست میرسند . اگر این مهاجرت به طور دائم قطع شود ، نوزاد متولد شده میتواند دچار نقص ذهنی یا حملههای ناگهانی صرع شود . اما اگر نورونها به مکان مناسب برسند ، چه اتفاقی میافتد ؟
اهمیت وقتشناسی برای ایجاد ارتباطات عصبی
” برای یافتن پاسخ ، ما در رحم کردن مسیرهای سیگنال دهی Wnt که سرعت مهاجرت در چند هزار نورون موش را کنترل میکند شروع میکنیم . دکتر کیس در دپارتمان علوم عصبی پایه دانشکده پزشکی ، کیس شروع کرد به طوری که نورونها به طور مناسب اما دیر قرار گرفتهاند . متخصصین اعصاب دو کشف کردند : نه تنها این موشها مشکلات اجتماعی بودن را از خود نشان میدهند ، بلکه رفتارها و رفتارهای وسواسی اجباری نیز ایجاد کردهاند - که هر دوی آنها علائم بیماری اوتیسم در انسانها هستند . اما چگونه ممکن است رسیدن اواخر تنها چند هزار نورون از میلیونها مانع مغز به چنین درجهای شود ؟
دکتر کیس ادامه میدهد : ” وقتی ما نورونهای دیر را مشخص کردیم ، مشاهده کردیم که فیبر کمتری دریافت میکنند و در نتیجه ارتباط سیناپسی کمتری با نورونهای دیگر در مقایسه با نورونهای ‘ ایجاد میکنند . این فقدان ارتباطات منجر به کاهش فعالیت نورونی میشود ، که در نهایت تاثیری بر تعامل و اتصال بین دو نیمکره راست مغز دارد ” نورونهای دیر ، از آنجا که در ابتدای کار ضعیف هستند ، تماس کمتری با همتایان خود در نیمکره دیگر برقرار میکنند . در طول دوره پس از زایمان در موشهای صحرایی، نورونها فقط ده یا چند روز وقت دارند تا این اتصالات بین دو نیمکره ایجاد شوند : در نتیجه تاثیر تاخیر چند روز بر رشد مغز و عواقب رفتاری ناشی از آن .
جبران زمان از دست رفته !
محققان UNIGE متعاقبا ً امکان گیر شدن در زمانی که توسط نورونها گم شدهاند را بررسی کردهاند که با تحریک فعالیت آنها از راه دور به برنامه حرکت نمیکنند .” ما یک ژن را به نورونهای دیر باز اضافه کردیم تا بتوانیم فعالیتهای نورونی را از راه دور کنترل کنیم . ما آنها را زمانی تحریک کردیم که میخواستیم برای تاخیر و فقدان فعالیتهای متعاقب آن تلاش کنیم . و این کار موثر واقع شد ! ” میگوید : ” ” بوسه .” در حقیقت ، محققان دریافتند که ارتباط بین دو نیمکره به درستی شکل گرفتهاند و هیچ اختلال رفتاری در موشهای بالغ وجود ندارد . فعالسازی نورونها بعد از این به اصطلاح ” دوره بحرانی ” اتصال عادی و رفتار را نجات نخواهد داد .”
عصب شناسان در UNIGE برای اولین بار ثابت کردهاند که اگر چه یک مغز ممکن است به طور طبیعی شکل بگیرد ، میتواند به خاطر مهاجرت با تاخیر عصبی ، خراب شود . این تعداد از نورونها با ترکیب بد به نظر کافی برای برهم زدن ارتباط بین دو نیمکره مغز و ایجاد مشکلات رفتاری کافی هستند . به طور شگفت انگیزی ، ما اکنون میدانیم که اثرات تاخیر مهاجرت در اتصال را میتوان معکوس کرد اگر فعالیت نورونی به طور خارجی به شکل کنترلشده در طول دوره بحرانی توسعه آکسون تحریک شود . همانطور که پروفسور Kiss به این نتیجه میرسد : ” ما اکنون میتوانیم به روشهای تشخیص تاخیر در اتصالات interhemispheric و ابداع روشهای درمانی در سطح بالینی برای جلوگیری از مشکلات رفتاری مشاهدهشده در اختلالات neurodevelopmental مانند اوتیسم فکر کنیم .”
منبع سایت علم روز