مغز ما ” تکراری Residual ” از انسانهای غار نشین
اول ، شواهد مستقیم ممکن است نشانههایی از نقص در اختلالات ذهنی داشته باشند .
۲۴ ژوییه ۲۰۱۷ - بههنگامسازی علمی
محققان NIMH اولین مدرک مستقیم را ایجاد کردهاند که بخشهایی از مغزهای ما که در اختلالات ذهنی دخیل هستند ، ممکن است با ” بازتاب باقیمانده ” از گذشته قدیمی ما شکل بگیرند . دکتر NIMH برمان ، دکتر NIMH برمن ، میگوید که هر چه ژنوم یک فرد ، بقایای ژنتیکی انسانهای غار نشین را حمل میکند، بخشهای ویژهای از مغز او و جمجمه شبیه به cousins های تکاملی انسان هستند که ۴۰۰۰۰ سال پیش منقرض شدند .
به طور خاص ، قسمتهایی از مغزهای ما که ما را قادر به استفاده از ابزارها و تصویرسازی و مکانیابی اشیا هستند به گونههایی از ژنوم انسان غار نشین که بخشی از ژنوم ما هستند و بر شکل آن ساختارها تاثیر میگذارند - تا حدی که یک فرد به انواع باستانی پناه میبرد . اما این ممکن است شامل offs با مغز اجتماعی ما باشد . شواهد بدستآمده از اسکن امآرآی نشان میدهد که چنین تنوع ژنتیکی ناشی از انقراض ممکن است بر روشی که مغز ما امروز کار میکند تاثیر بگذارد - و ممکن است نشانههایی برای درک نقص در اختلالات مربوط به اوتیسم و اختلالات مربوط به اوتیسم داشته باشد.
برمن ، مایکل گرگوری ، از بخش NIMH تصویر برداری تصویربرداری عصبی ، و همکاران ، گزارش بر روی تصویربرداری تشدید مغناطیسی آنها در ۲۴ جولای ۲۰۱۷ در گزارشهای علمی مجله منتشر میکند .
در طول مهاجرت اولیه شان از آفریقا ، اجداد انسانهای امروزی تصور میشود که interbred با انسانهای غار نشین داشته باشند، که ویژگیهای مغزی آنها را میتوان از جمجمه فسیل آنها استنباط کرد . به عنوان مثال ، این ها نشان میدهند که انسانهای غار نشین ، سیستمهای بصری بیشتری نسبت به انسانهای امروزی داشتند .
برمن توضیح داد : ” پیشنهاد شدهاست که انسانهای غار نشین به تواناییهای ادراکی - فضایی و فعالیتهای گروهی که نمونه موفقیت انسانهای امروزی هستند بستگی داشته باشد - و اینکه مغزهای انسانهای غار نشین ، برای حمایت از این کارکردهای فضای بصری ، تکامل یافتهاند .
ممکن است برخی از ما ، بیش از بقیه ، ژن مشتقشده از انسانهای غار نشین که ممکن است مغز ما را به سمت اجتماعی بودن برای مهارتهای فضای بصری - یا بالعکس منحرف کند ؟ مطالعه جدید ، با نشان دادن این که چگونه این نوع ژن ساختار مناطق مغز را تحتتاثیر این تواناییها قرار میدهد ، از این امکان پشتیبانی میکند .
برای آزمایش این احتمال ، گرگوری و برمن تعداد انسانهای غار نشین را در نمونه ۲۲۱ نفری از اجداد اروپایی که از مطالعه NIMH Sibling در بیماری اسکیزوفرنی کشیده شدهاند اندازهگیری کردند و آن را به معیارهای MRI ساختار مغز ربط دادند .
شواهد MRI جدید به یک نوع ژن مشترک اشاره دارد که احتمالا ً در توسعه سیستم بصری مغز دخیل است . به طور مشابه ، انواع انسانهای غار نشین بر توسعه یک ناحیه خاص مغزی تاثیر میگذارند که ممکن است به اطلاع دادن از ناتوانی شناختی در اختلالات مغزی خاص کمک کند .
به عنوان مثال ، در سال ۲۰۱۲ ، برمن و همکاران گزارش دادند که چگونه تنوع ژنتیکی ساختار و عملکرد یک ناحیه مغزی را شکل میدهد که در سندرم Williams مربوط به اوتیسم نام دارد . افرادی که این اختلال ژنتیکی نادر را دارند بیش از حد اجتماعی و visuo هستند - بطور واضح در مقابل تمایلات hypothesized انسانهای غار نشین و موارد معمولی بیشتر در طیف اوتیسم قرار دارند . موش که در آن یک ژن آسیبدیده از سندرم ویلیامز به صورت آزمایشی حذف میشود ، اضطراب جدایی را افزایش میدهد . و تنها در هفته گذشته ، محققان نشان دادند که همان تنوع ژنتیکی نیز به نظر میرسد توضیح میدهد که چرا سگها نسبت به گرگها نسبت به گرگها دوستانه رفتار میکنند .
برمن و تیم گریگوری در حال حاضر مشغول به کار بر روی مستند سازی نقش محوری این تغییر ژنتیکی مظنون در شکل دادن the و مدارات مغز اجتماعی مرتبط هستند .
منبع سایت