با این حال، این مطالعه نشان داد که نرخ تجویز داروهای ضدروان پریشی به افراد دارای معلولیت ذهنی به تدریج کاهشیافته است، اما در طول ۱۵ سال گذشته، نشان میدهد که درمانهای جایگزین مورد استفاده قرار گرفته و GPs در حال تغییر روش خود هستند.
کلاسهای دیگر مواد مخدر مورد استفاده برای درمان بیماریهای روانی نیز برای افراد دارای معلولیت ذهنی در اعداد بزرگ تجویز شدند. داروهایی که برای درمان اضطراب استفاده میشدند اغلب تجویز شده و پس از آن داروهای ضد افسردگی تجویز میشوند (برای درمان افسردگی استفاده میشود). مانند گروه ضدروان پریشی، هر دو نوع دارو در نرخهای بسیار بالاتری از اختلالات روانی ثبت شدند. این نشان میدهد که این داروها ممکن است در برخی موارد به نحوی نامناسب تجویز شوند. محققان توجه ویژهای به تحقیق در مورد استفاده از داروهای ضدروان پریشی به علت ریسک عوارض جانبی جدی داشتند.
عوارض جانبی داروهای ضدروان پریشی عبارتند از مسکنها، افزایش وزن، تغییرات متابولیک که میتواند در نهایت منجر به دیابت و مشکلات حرکتی مثل بیقراری، سفتی و shakiness شود.
دکتر Sheehan میگوید: ” اثرات جانبی میتواند مدیریت شود، اما خطرات و منافع باید قبل از تجویز داروهای ضدروان پریشی به افراد بدون بیماری ذهنی حاد در نظر گرفته شود.” بسیاری از افراد دارای معلولیت ذهنی و اختلالات رفتاری نیازمند نیازهای پیچیده و سایر مداخلات هستند، از جمله نگاه کردن به حمایت از افراد و نیازهای ارتباطی آنها، باید اولویتبندی شوند. Antipsychotics، یا در واقع هر نوع دارو، نباید به آسانی تجویز شود و هیچ جایگزینی برای مراقبت جامع وجود ندارد.”
اما دکتر، من مریض نیستم: نگاه به بیماران دچار روانپریشی
مبدا:
کالج اروپایی of
خلاصه:
شما چطور کسی را با شیزوفرنی یا اختلالات روانی دیگر متقاعد میکنید که اگر نمیخواهند باور کنند، بیمار هستند؟ آگاهی از بیماری که به عنوان “بینش” نیز شناخته میشود، یک مشکل جدی در درمان بیماران روانی است. در حال حاضر به بررسی این موضوع میپردازد که آیا تراکم یک شاخص اختلال عملکرد سلول مغز با دیدی ناقص همراه است.
شما چطور کسی را با شیزوفرنی یا اختلالات روانی دیگر متقاعد میکنید که اگر نمیخواهند باور کنند، بیمار هستند؟ اگر شما تشخیص ندهید که بیمار هستید، ممکن است در مقابل درمان مقاومت کنید، اما آیا چیزی وجود دارد که باعث کمبود آگاهی شود؟ آگاهی از بیماری که به عنوان “بینش” نیز شناخته میشود، یک مشکل جدی در درمان بیماران روانی است. اکنون کار در کنگره ECNP در آمستردام به بررسی این موضوع میپردازد که آیا تراکم یک شاخص اختلال عملکرد سلول مغز با دیدی ناقص مرتبط است.
مطالعات گذشته نشان دادهاند که ناحیهای در جلوی مغز به نام قشر پیش پیشانی میتواند با بینش ضعیف همراه باشد. علاوه بر این، مطالعات متعدد منجر به کاهش سطح یک neurometabolite به نام N - acetylaspartate (NAA)در قشر پیش پیشانی بیماران با یک اختلال روانی شدند. این تفکر به منظور انعکاس عملکرد ضعیف، آسیب و یا از دست دادن سلولهای مغزی در نظر گرفته میشود.
گروهی از محققان از گرونینگن در هلند با ۸۰ بیمار مبتلا به اختلالات روانی کار کردند. آنها سطح بینش خود را با استفاده از پرسشنامههای استاندارد (مقیاس Insight Insight، و یک مورد از مقیاس سندرم منفی و منفی)اندازهگیری کردند و سپس غلظت of مختلف در قشر پیش پیشانی dorsolateral را با استفاده از تکنیکی به نام ۱ H - MRS (پردازش تصویر پروتون)اندازهگیری کردند، پردازش تصویر که محیط شیمیایی محلی را به جای ساختارهای تشریحی نشان میدهد).
آنها دریافتند که بیمارانی با بینش فقیرتر، سطح پایینی از NAA در قشر پیش پیشانی دارند، در حالی که هیچ رابطه معنیداری بین سطوح of دیگر در قشر پیش پیشانی و بینش پیدا نشد.
منبع سایت علم روز