دانشگاهیان معتقدند که این مدل روانشناختی میتواند برای پیشبینی افرادی استفاده شود که رفتار خودکشی را از خود نشان میدهند - - و زمانی که توسعه بیشتری ایجاد شود، میتواند برای ایجاد ارزیابی موثر، حمایت و درمان برای افراد در معرض خطر خودکشی، تفاوت بزرگی ایجاد کند.
این تحقیق توسط Mirabel pelton به عنوان بخشی از پایاننامه خود برای روانشناسی MSc در دانشگاه کاونتری به انجام رسید. او اکنون در حال کار به سمت یک دکترا است و تحقیقات خود را در مورد این موضوع گسترش میدهد.
Mirabel گفت:
اینها مسائل زندگی و مرگ هستند. تحقیقات تا به امروز نتوانسته اند ارتباط بین صفات اوتیسم و خودکشی را درک کنند، اما این مطالعه نشان میدهد که ترویج مشارکت اجتماعی و استقلال میتواند به معنای نجات زندگی باشد.”
دکتر سارا کسیدی که بر این تحقیق نظارت داشت، فردا (۲۴ اکتبر)آن را به کمیته هماهنگی ملی بین سازمانی (IACC)، یک کمیته مشاوره فدرال ایالاتمتحده، در جلسهای در Rockville، مریلند، ایالاتمتحده نشان داد.
گفت:
” این هشداری تکاندهنده برای جامعه است، زمانی که بخش قابلتوجهی از مردم احساس میکنند که به جهان تعلق ندارند. ما به عنوان یک جامعه باید بیشتر به ارزش افزوده کمک کنیم. این میتواند در نهایت زندگیها را نجات دهد.”
دکتر جیمز Cusack، مدیر علوم در موسسه خیریه research، سرمایهگذاری بیشتر در زمینه اوتیسم و خودکشی گفت:
” ما میدانیم که مشکلات بهداشت روانی و خودکشی یک مشکل بزرگ در اوتیسم هستند اما تحقیقات کیفیت کمی وجود دارد که به ما در درک نحوه بهبود خدمات و زندگی مردم اوتیسمی کمک میکند.
” در پرتو این یافتهها و سایر یافتههای نگرانکننده، ما افراد بیشتری را ترغیب میکنیم که به شبکه تحقیقاتی اوتیسم جدید ما، کشف، که انجمن محلی اوتیسم را با مراکز تحقیقاتی برجسته انگلستان مانند دانشگاه کاونتری پیوند میدهد، پیوند دهند.” هرچه بیشتر علل را درک کنیم، بهتر میتوانیم از همه افراد اوتیسمی کمک کنیم تا زندگی طولانی، سالم و شاد زندگی کنند.”
Autistica، همراه با شرکای تحقیقاتی خود، هدف جذب ۵۰۰۰ فرد اوتیسمی، خانوادههایشان و مراقبان تا پایان سال ۲۰۱۷ را دارند.
به نظر میرسد که سلولهای حمایتی Inflamed به برخی از انواع اوتیسم کمک میکنند.
مبدا:
دانشگاه کالیفرنیا در سن دیگو
خلاصه:
مدلسازی متقابل بین نورونها و آستروسیت هایی که از کودکان مبتلا به اختلال طیفی اوتیسم (ASD)مشتق شدهاند، محققان میگویند که التهاب درونی در دومی منجر به اختلال عملکرد نورونی در حداقل برخی از اشکال این بیماری میشود.
مدلسازی متقابل بین نورونها و آستروسیت هایی که از کودکان مبتلا به اختلال طیفی اوتیسم (ASD)مشتق شدهاند، محققان در دانشکده پزشکی سن دیگو، با همکاران در برزیل، میگویند که التهاب درونی در دومی منجر به اختلال عملکرد نورونی در حداقل برخی از اشکال این بیماری میشود.
یافتهها، که در مساله فعلی روانپزشکی زیستی منتشر شدهاند، اولین کسانی هستند که نشان میدهند که سلولهای حامی سلولهای مغز که به نام آستروسیت نامیده میشوند، ممکن است در برخی از زیرمجموعه ASD نقش ایفا کنند. اما مهمتر از آن، تحقیق، با استفاده از سلولهای بنیادی پرتوان تحریکشده، نشان میدهد که آسیب نورونی ممکن است از طریق درمانهای جدید ضد التهاب قابلبازگشت باشد.
برای انجام این مطالعه، دانشمندان سلولهای مغز دندان از سه کودک مبتلا به اوتیسم non (بخشی از پروژه دندان دندان دندان (بخشی از پروژه “دندان دندان")را مطالعه کرده و سلولهایی را برای تبدیل شدن به نورونها و یا آستروسیت هایی که به طور فراوان در مغز یافت میشوند، برنامهریزی کردند. سلولها در organoids بزرگ شدهاند، اساسا مغز کوچک در یک ظرف.
هر سه این سه کودک به طور ژنتیکی متمایز از رفتارهای ASD مانند فقدان مهارتهای کلامی و یا تعامل اجتماعی نمایش داده شدند. هنگامی که محققان the توسعهیافته را در جزییات میکروسکوپی مورد بررسی قرار دادند، آنها اشاره کردند که نورونها synapses کمتری (اتصالات به نورونهای دیگر)و نقصهای شبکه دیگر دارند. علاوه بر این، برخی از آستروسیت سطوح بالایی از اینترلوکین ۶ (IL - ۶)را نشان دادند که یک پروتیین ضد التهاب است. سطح بالایی از IL - ۶ برای نورونها مضر است.
منبع سایت علم روز
روانشناسی